De Naam, 1 van 3, De eerste keer dat ik Jezus zag
Hallo allemaal,
In veel situaties, in de evangeliën en ook in onze tijd, was de reden dat mensen geen wonderen in hun leven zagen, hun ongeloof.
Dit gaat over hoe we ons ongeloof en gebrek aan geloof kunnen overwinnen door onszelf op te bouwen met geloof in de Naam die boven alle namen staat. Deel 3 zal specifiek gaan over ongeloof en de oorzaken ervan, en hoe we het kunnen overwinnen. Maar ik wil met jullie delen waarom die eerste ontmoeting met Jezus mijn leven veranderde.
De eerste keer dat ik Jezus zag - en de Naam
Ik was de assistent voorganger in een onbetaalde positie in een kerk in Boulder, Colorado. Onze jongste zoon Brian, zat nog in de crèche. De crèche bevond zich aan de zijkant van het podium, met de deur dicht bij de achterste rij van de ongeveer 300 leden tellende gemeente.
Barb en ik zaten op de allerlaatste rij, helemaal links, zodat we indien nodig naar de crèche konden gaan zonder de dienst te verstoren. De rij naast ons was leeg, er waren ongeveer 12 tot 15 lege stoelen aan mijn rechterkant.
Tijdens een van de aanbiddingsliederen, terwijl ik mijn handen omhoog had en mijn ogen gesloten, draaide het hoofd van mijn geest naar rechts en zag ik Jezus achter in de kerk lopen. Hij liep naar het einde van onze rij en stopte. Met Zijn linkerhand maakte Hij een beweging terwijl Hij tegen me zei: "Kom met me mee."
Dit leek allemaal heel normaal en op geen enkel moment dacht ik 'Wow, ik zie Jezus!
Het was allemaal normaal, natuurlijk, en er was geen misverstand over Wie het was. Ik liep langs de rij lege stoelen naar het gangpad en volgde Hem naar voren, de gemeente negerend die doorging met aanbidden.
Op de eerste rij stond Jezus, links van me, voor een voorganger uit het Navaho-volk die onze kerk bezocht. Onze kerk ondersteunde zijn gemeente en bediening in wat op dat moment een erg arm gebied was.
Ik keek naar de Heer voor instructies, want Hij stond net rechts van de zittende Navaho-voorganger, en ik stond dus recht voor de voorganger. Van alle mensen in de dienst was deze voorganger de enige die zat. Het was alsof hij wachtte op een woord van de Heer. De Heer zei, terwijl Hij met Zijn linkerhand naar de voorganger wees: "Ik heb een woord voor hem en Ik wil dat jij het geeft."
Ik zei: "Heer, U bent hier, waarom geeft U het niet?"
Hij antwoordde: "Doe het gewoon". Dus legde ik mijn hand op het hoofd van de voorganger - de hand van mijn geest - want ik was 'in de Geest' zoals de apostel de term in Openbaring 1:10 en 4:2 gebruikt. Uit mij vloeide een profetie voor de voorganger. Het was precies wat Paulus profetie noemde in 1Corintiërs 14:3, een geïnspireerd woord van 'opbouwing, vermaning of troost'.
De Heer sprak zo'n liefde uit voor de voorganger, zo'n waardering voor zijn harde werk, zo'n bemoediging. Begrijp dat de Heer, die naast me stond, stil was. Maar de Geest stroomde van Hem door mij heen naar deze man. Ik werd ook gezegend toen ik zo'n woord gaf terwijl de Heer naast me stond. Ik had geen tijd om te denken: 'Dit is raar', want ik realiseerde me dat dit een leermoment met de Heer was. Wat een leermoment was het.
Terwijl de profetie afnam, alsof iemand langzaam een kraan dichtdraait, vulde de Heer me plotseling met Zichzelf en versmolt letterlijk met mijn geest, terwijl Hij zei: "Onthoud mijn zoon, als je iemand in mijn Naam de handen oplegt, is het alsof Ik die persoon de handen opleg."
Plotseling zat ik weer naast Barb.
Het aanbiddingslied speelde nog steeds (het was een charismatische gemeente, dus wat heb je aan een aanbiddingslied als je het niet 6 of 7 keer herhaaldelijk kunt zingen, lol), en ik vroeg haar: "Ben ik van je zijde geweken?" Met een licht verontruste blik op haar gezicht, niet begrijpend waarom ik inbrak in haar aanbidding, fluisterde ze terug: "Nee."
(Paulus schreef over zichzelf in 2Corintiërs 12:1-2 dat hij niet wist of hij in of uit het lichaam was toen hij werd opgenomen in de 3e hemel*. Voor de eerste keer begreep ik wat die tekst betekende: ik was uit het lichaam, mijn lichaam was in wat de Bijbel beschrijft als een trance - een toestand waarin God de functies van het fysieke lichaam opschort om iemand toe te staan in Zijn rijk te kijken of om hem met geest en ziel mee te nemen naar de hemel of waar Hij wil. Zie Numeri 24:4, 16, en Handelingen 10:10, 11:5, 22:17 en Openbaring 1:10 en 4:2 voor referentie.
*In het Jodendom is de 1e hemel de lucht, de 2e is de ruimte, de 3e is waar God woont. Hij werd opgenomen in de 3e hemel, waar God woont, en hoorde privé-woorden die niet juist zouden zijn om te delen).
Wat Hij zei...
"Onthoud mijn zoon, als je handen legt op iemand IN MIJN NAAM, is het alsof IK handen leg op die persoon." Dat veranderde mijn leven. Ik concentreerde me niet langer op mezelf; wat als er niets gebeurt, wat als ze nee zeggen, wat als ik het mis heb, wat getuigt van ongeloof, maar ik begon me te richten op Christus in mij en de kracht van Zijn naam.
Handelingen 8:1-12 vertelt ons dat nadat Stefanus gemarteld was, de vervolging zo erg was dat "allen verstrooid werden naar Judea en Samaria, behalve de apostelen." Dat is verbazingwekkend. De meeste schattingen die ik heb gezien schatten dat er op dat moment ongeveer 10.000 gelovigen in Jeruzalem waren. Iedereen, zo staat er, verliet de stad, behalve de apostelen.
Ze verhuisden naar Judea, de landelijke gebieden rondom Jeruzalem.
En naar Samaria, ten noorden van de stad. Het was in Samaria, nadat deze massale toestroom van gelovigen daarheen was verhuisd, dat Filippus de evangelist (Handelingen 11:8) kwam om Jezus aan de lokale bevolking te verkondigen.
Ik weet zeker dat de mensen in Samaria zich afvroegen wat er aan de hand was, dat er plotseling honderden of duizenden gezinnen naar hun gebied verhuisden, huizen bouwden of kochten, in een massale verhuizing. Filippus' evangelisatie legde in wezen uit wat er aan de hand was.
We zien dit in 8:12: "Toen zij geloofden dat Filippus predikte over de dingen van het koninkrijk van God EN DE NAAM VAN JEZUS CHRISTUS, lieten zij zich dopen, zowel mannen als vrouwen.
Wanneer was de laatste keer...
...dat je iemand, evangelist of niet, hebt horen spreken of schrijven of een video hebt gezien over de "naam van Jezus Christus" zoals Filippus deed? Dit ene vers dat 'prediking' van het koninkrijk en de Naam met elkaar verbindt zou boeken kunnen vullen, maar we moeten ons richten op 'de naam'. Ze geloofden Filippus betreffende de naam. Waarom?
Omdat wat verzen 6-8 ons vertellen: "En het volk geloofde eensgezind wat Filippus sprak, horende en ziende de wonderen die hij deed. Want onreine geesten, roepende met luide stem (horende) kwamen uit velen van hen die bezeten waren, en velen die verlammingen hadden en kreupel waren, werden genezen (ziende), zodat er grote blijdschap was in de stad.
Wat dit deed, was Filippus die sprak over de dingen van het koninkrijk en de naam van Jezus Christus. Het bewijs, dat God leverde dat wat Filippus zei waar was, werd gezien en gehoord in de wonderen die werden waargenomen.
Volgende week, het geloof van Petrus en enkele van mijn eigen ervaringen met het gebruik van 'de Naam' om te genezen. Tot dan, zegen,
John Fenn/wk/ak
http://www.cwowi.org en e-mail me op [email protected]